İran Balistik Füzeleri Ve Füze Teknolojisi!

İran füze programı, Şah döneminde İsrail dahil olmak üzere kurulan ilk askeri işbirliklerin, gelişmekte olan silah endüstrisine zemin hazırlamasıyla başlamıştır…

1979 İslam Devriminin ardından Batı ile askeri bağlarını koparan İran, füze teknolojisi elde etmek için başta Kuzey Kore ve Çin olmak üzere alternatif ortaklıklara yönelmiştir.

Irak Ordusunun İran topraklarına füze saldırılarıyla karakterize olan İran-Irak Savaşı (1980-1988), İran Ordusunun füze geliştirme çabalarını hızlandırmıştır.

1990 yılına gelindiğinde İran yerli üretime odaklanarak bu kritik sektörde bağımsızlık yolunda önemli bir adım atmıştır.

İran balistik füze programı, önemli teknolojik gelişmeleri yansıtan, farklı menzil ve kabiliyetlere sahip geniş bir silah yelpazesini içermektedir.

Bu füzeler İran Ordusunun caydırıcılık stratejisinin merkezinde yer almakta ve ülkeye bölge genelinde önemli bir vuruş potansiyeli sağlamaktadır.

İran, balistik füzelerini yer altı tesislerinde depolamak ve geliştirmek için önemli yatırımlar gerçekleştirdi. Bu tür altyapılar, düşman saldırılarına karşı daha güvenli olmayı ve füzelerin tespit edilmesini engellemeyi amaçlamaktadır.

Yer altı şehirleri, tespit edilmesi zor olan yapılar olarak, füzelere karşı direnç sağlamak için tasarlanmıştır. Bu yer altı üsleri, İran balistik füzelerinin, özellikle uzun menzilli füzelerin, fırlatılmasında güvenli bir operasyon alanı sunmaktadır.

Shahab-2

Scud-B Füzesini temel alan Shahab-2 yaklaşık 500 km menzile sahiptir. 1998 yılında tanıtılan bu kısa menzilli füze hızlı tepki kabiliyeti sunmaktadır.

Fateh-313

2015 yılında tanıtılan Fateh-313, 500 km kısa menzil kapasitesine sahiptir ve daha yüksek isabet oranı için geliştirilmiş bir güdüm sistemi içermektedir.

Zolfaghar

2017 yılından beri faaliyette olan Zolfaghar 700 km menzile sahiptir ve gelişmiş güdüm teknolojisine sahiptir.

Qiam-1

2010 yılında geliştirilen Qiam-1 700-800 km menzile ve uçuş sırasında daha fazla denge için kanatsız bir tasarıma sahiptir.

Shahab-3

1.300 km orta menzile sahip Shahab-3 2003 yılında hizmete girmiştir. İsrail ve diğer uzak hedeflere ulaşmak için tasarlanan Shahab-3, İran Ordusunun caydırıcılık stratejisinde kritik bir rol oynamaktadır.

Emad

2015 yılında tanıtılan Emad, Şahab-3 füzesinin 1.500 km menzile ve gelişmiş bir güdüm sistemine sahip yükseltilmiş bir versiyonudur. Bu iyileştirme daha hassas bir uzun menzilli hedefleme kabiliyeti sağlamaktadır.

Ghadr

2004 yılından beri faal olan Ghadr yaklaşık 1,600 km menzile sahiptir. Daha yüksek hassasiyet ve menzil için tasarlanan Ghadr, İsrail dahil olmak üzere Orta Doğu bölgesindeki hedeflere ulaşabilir.

Sajjil (Secil)

2008 yılında tanıtılan Sajjil, 2,000 km menzile sahip katı yakıtlı bir balistik füzedir ve yakın bölgenin çok ötesinde saldırılara olanak sağlar. Katı yakıtlı itici gücü sayesinde daha hızlı konuşlandırılabilen ve durdurulması daha zor olan bu füze, İran Ordusunun füze kabiliyetlerinde önemli bir teknolojik gelişmeye işaret etmektedir.

Khorramshahr/Kheibar (Hürremşehr)

Khorramshahr 2.000 km menzile birden fazla savaş başlığı taşımak üzere tasarlanmış yüksek bir faydalı yük kapasitesine sahiptir. Bu füze düşman savunmasını doyurarak stratejik hedeflere doğrudan tehdit oluşturmaktadır.

Khorramshahr, sıvı yakıtlı motor ve savaş başlığı yörüngesinin atmosfer dışında izlenmesini ve ayarlanmasını sağlayan bir güdüm ve kontrol sistemine sahiptir.

Khorramshahr, atmosfer dışında saatte 19.600 km hıza, atmosfer içinde ise saatte 9.800 km hıza ulaşabilmektedir.

Menzilleri 500 km ve 2.000 km arasında değişen bu çeşitlendirilmiş cephanelik, İran Ordusunun farklı mesafelerdeki hedefleri vurma kabiliyetinin altını çizmektedir…