İran Ordusu, Orta Doğudaki en büyük ve en çeşitli balistik füze cephaneliğine sahiptir…
OKU : İran : Fettah Hipersonik Füzesi Özellikleri Nedir?
İran, nükleer silah kapasitesine sahip olmadan 2,000 km menzilli füze geliştirebilen tek ülkedir.
İran, bazı temel bileşenler ve ekipmanlar için hala yabancı tedarikçilere bağımlıdır, ancak Kıtalararası Balistik Füze dahil olmak üzere uzun menzilli füzeler geliştirmek için teknik ve endüstriyel kapasiteye sahiptir.
İran’ın sıvı yakıtlı balistik füzelerinin askeri faydası, isabet oranının düşük olması nedeniyle sınırlıdır; dolayısıyla bu füzelerin konvansiyonel, kimyasal ya da biyolojik savaş başlıklarıyla donatılmaları halinde belirleyici olmaları tam olarak bilinmemektedir.
İran Ordusunun Safir ve Qased taşıyıcı roketlerini kullanarak alçak dünya yörüngesine küçük uyduları başarıyla fırlatmasını içeren uzay programı, ülkenin artan hırsını ve teknik becerisini kanıtlıyor.
Daha büyük ve daha güçlü olan Simorgh ise 2016 yılından bu yana 4 fırlatma denemesinde yörüngeye bir uydu yerleştirmeyi başaramadı ve halen üzerinde çalışılıyor.
Shahab füzeleri : 1980 yılından bu yana İran yabancı tedarikçilerden ilave kısa ve orta menzilli füzeler satın aldı ve bunları stratejik ihtiyaçlarına göre uyarladı.
Farsça “meteor” anlamına gelen Şahaplar uzun zamandır İran programının çekirdeğini oluşturuyordu. Sıvı yakıt kullandıkları için fırlatılmaları zaman almaktadır.
- Shahab-1, Scud-B füzesine dayanmaktadır. (Scud serisi ilk olarak Sovyetler Birliği tarafından geliştirilmiştir). Yaklaşık 300 km (185 mil) menzile sahiptir.
- Shahab-2, Scud-C füzesine dayanmaktadır. Yaklaşık 500 km (310 mil) menzile sahiptir. İran Ordusunun 200 ila 300 arasında Şahab-1 ve Şahab-2 füzesine sahip olduğu tahmin edilmektedir.
İran Shahab-2 füzelerinin önemli bir bölümünü Qiam füzelerine dönüştürmüştür. Qiam, bölgede konuşlandırılan füze savunma sistemlerine karşı kırılganlığını azaltan sökülebilir bir savaş başlığı kullanmaktadır.
Qiam füzesinin ikinci bir versiyonu, isabet oranını arttırmak için manevra yapan bir yeniden giriş aracı (savaş başlığı) ile donatılmıştır.
Her iki versiyon da 500 ila 600 kg savaş başlığı ile donatıldığında 700 ila 800 km (440 ila 500 mil) menzile sahiptir.
Shahab-3, bir Kuzey Kore tarafından geliştirilen Nodong füzesine dayanmaktadır. Yaklaşık 900 km (560 mil) menzile sahiptir. Nominal taşıma kapasitesi 1,000 kg olarak açıklanmıştır.
Shahab-3 füzesinin Ghadr-1 olarak yeniden adlandırılan değiştirilmiş bir versiyonu 2004 yılında uçuş testlerine başlamıştır.
İran Ordusunun, Shahab-3 füzelerinin çoğunun Ghadr füzelerine dönüştürdüğüne inanılmaktadır.
Ghadr, İran Ordusunun menzilini yaklaşık 1.600 km menzile (1.000 mil) kadar uzatıyor ancak daha küçük, 750 kg bir savaş başlığı taşıyor.
2015 yılında test edilen Emad, orta menzilli Ghadr füzesinin modifiye edilmiş bir versiyonudur. Bu modifikasyon, savaş başlığının tabanında 4 küçük kanatçıkla donatılmış yeni bir başlık içermektedir.
Muhtemelen kanatçıklar atmosfere yeniden giriş sırasında savaş başlığını yönlendirmek ve isabet oranını arttırmak amacıyla tasarlanmıştır.
İran Ordusunun Emad füzesini şu anda hassas güdümlü bir füzeye dönüştürüp dönüştürmediği bilinmemektedir.
Emad füzesinin azami menzilini ve faydalı yük kütlesini belirlemek zordur çünkü yeniden giriş sırasında savaş başlığının yönlendirilmesini kolaylaştıran yerleşik bileşenler hakkında çok az şey bilinmektedir.
Sajjil füzeleri: Bunlar katı yakıt kullanan bir orta menzilli füze sınıfıdır ve birçok stratejik avantaj sunar.
Önlemeye karşı daha az savunmasızdırlar çünkü fırlatılmaları saatler yerine dakikalar gibi kısa bir hazırlık süresi gerektirir. İran, nükleer silah geliştirmeden bu menzile sahip füzeler geliştiren tek ülkedir.
Bu füze ailesi, yerli üretim bir karadan karaya füze olan Sajjil-2 füzesine odaklanmaktadır. Bu füze 750 kg savaş başlığı taşırken yaklaşık 2,000 km (1,200 mil) orta menzile sahiptir.
Sajjil-2 füzesinin teknik sorunlarla karşılaştığı ve tam gelişiminin yavaşladığı görülmektedir.
İran Sajjil teknolojilerini kullanarak 3,700 km uçabilen üç aşamalı bir füze üretmeyi deneyebilir. Ancak bu füzenin 2025 yılından önce geliştirilip sahaya sürülmesi pek olası görünmüyor.
Fateh-110, tüm uçuşu boyunca dünya atmosferi içinde kalan bir yörüngede uçmaktadır. Savaş başlığı bölümünün hemen altına entegre edilen küçük kanatçıklar bu sayede roketi hedefine daha hassas bir şekilde yönlendirebilir.
Prensipte Fateh-110 ya da onun türevleri olan Khalij-Fars ve Hormuz nokta hedefleri güvenilir bir şekilde vurabilecek kadar hassas olabilir.
2010 yılından bu yana İran, Fateh-110 füzesinin menzilini ve isabetliliğini artırmak için bir dizi yapısal ve güdüm modifikasyonu gerçekleştirdi.
Füzenin isabet oranını daha da arttırmak için bir elektro-optik arayıcı başlık içermektedir. Fateh tipi füzeler yaklaşık 450 kg faydalı yük taşımaktadır.
Zolfaghar, Dezful ve Haj Qasem Soleimani, Fateh tipi sistemlerle aynı temel tasarım ilkelerini kullanmaktadır, ancak onları sırasıyla yaklaşık 700, 1.000 ve 1.400 km daha uzun menzillere iten biraz daha büyük çaplı roket motorlarına sahiptir.
Daha büyük füzelerin yaklaşık 550 kg savaş başlığı taşıdığına inanılıyor.
İran, hassas güdümlü füzeleri için hedef verilerini toplama ve sağlama kapasitesine sahip çeşitli insansız hava araçlarına sahiptir.
İran Ordusunun gerçek zamanlı hedeflemeyi mümkün kılmak için gereken sağlam ve güvenli iletişim ağına sahip olup olmadığı belirsizliğini korumaktadır.
Khorramshar, Kuzey Kore tarafından geliştirilen Hwasong-10 orta menzilli balistik füzesine dayanıyor gibi görünmektedir; bu da eski Sovyet R-27 (SS-N-6) denizaltıdan fırlatılan balistik füzenin ya da SLBM’nin değiştirilmiş bir versiyonudur.
Khorramshar füzesi 1.800 kg savaş başlığı taşırken maksimum 2.000 km menzile sahip.
Füze 1,000 kg faydalı yük ile donatıldığında yaklaşık 3,000 km menzildeki hedeflere ulaşabilecektir. Khorramshar füzesinin daha kesin bir değerlendirmesi ancak ek ayrıntılar veya uçuş testi sonuçları ile mümkündür.
Bununla birlikte, katı yakıtlı Fateh ailesi füzelerinin artan karmaşıklığı ve hassasiyeti, İran’ın bölgedeki sabit askeri hedefleri güvenilir bir şekilde imha etmesini sağlamaktadır.
İran Ordusunun sıvı yakıtlı balistik füzelerinin isabet oranı düşüktür.
Mevcut taşıyıcı-düzenleyici-fırlatıcıların sayısı ve bunların yeniden yüklenmesindeki gecikmeler büyük bir saldırının bile etkisini sınırlayacaktır.
İran muhtemelen katı yakıtlı Fateh ailesi balistik füzelerinin hassasiyetini ve menzilini arttırmaya devam ederken, fırlatma öncesi beka kabiliyetini geliştirmeye çalışacaktır.
Buna paralel olarak, İran insansız hava araçları kullanarak gerçek zamanlı hedefleme kapasitesi geliştirmesi muhtemeldir.
İran Ordusunun ileri kabiliyetleri ve füze ve uzay fırlatma programlarına olan bağlılığı, zaman içinde muhtemelen ilave füze sistemlerinin geliştirilmesine yol açacaktır.
İran Ordusunun aktif olarak kıtalararası balistik füze geliştirdiğine dair güçlü kanıt bulunmamaktadır...